رضا جان و خانم محرابی دیگه میبخشید

روز کار آموزی و توتک درختی بی نوا          جمع  آویزان درخت از نرسکان  وب بیا

می پریدن بر درخت آنان به سان اشقیا           میشکستن از شجر آنان بسی از شاخه ها

مردمان دستی به سر از کارشان یاویلنا          چون بدیدن بر درخت عظمایشان محرابیا

دیگه عذر میخام تو این زمان اندک بیشتر از این از دستم برنیومد

ببودم بر کلاس و بر به خوابم                  کلام  آمد ز امیدم، رضایم

که من خانم نی ام گر مینمایم                  ولی ازعشق خانم خاک پایم

رضا جوووووووووووووون خیلی مردی